Toen aan het begin van de 2^e helft vanaf het ZCFC terras door een paar overenthousiaste supporters werd geroepen “tien, tien”, viel binnen één minuut in deze helft het eerste doelpunt voor Kadoelen, nadat ZCFC de eerste helft met een 4-0 voorsprong de rust in ging. ZCFC leek na de vier nul voorsprong de wedstrijd in handen te hebben. Kadoelen bood weinig weerstand in deze helft, speelde overigens niet onaardig, maar een goed en alert spelend ZCFC stond na 10 minuten al met 2-0 voor door doelpunten van Jesse Knibbe en Jens Winkel. Nadat Hein Koster in strafschopgebied onderuit werd gehaald, schoot Miel Honig de penalty (4-0) feilloos in. Marijn Esman zorgde voor 4-0, nadat de keeper de houdbare kopbal niet kon keren. Dan denk je: kat in het bakkie.

Maar dat eerste doelpunt gaf Kadoelen nieuwe kracht om het geloof in minstens een gelijkspel niet op te geven. Er ontwikkelde zich een doemscenario. Het werd 4-2, en ZCFC kreeg kans op kans maar slaagde er niet in de vijfde goal te scoren. Het werd in de laatste 10 minuten 4-3 en Kadoelen rook toen het gelijkspel en bleef vaak met lange ballen ons doel bestoken. In de 92^e minuut gaf de scheidsrechter Kadoelen een penalty en of hij nu wel of de overtreding nu wel of niet buiten het strafschopgebied was, de scheids beslist. Het werd 4-4!  ZCFC speelde met Remco van Dijk op doel, achter Jacco Munscher. Tom Cornelissen, Nick Bos en Rutger de Vos, midden Marijn Esman, Miel Honig en Hein Koster, en voor Jens Winkel, Jesse Knibbe en Bruce Harrens.

Na rust viel Erno Vreugdenhil en Patrick Pieters nog in.