We schrijven de 76^e minuut van het duel ZCFC 2 – Zeeburgia 3. De spelers bereiden zich voor op een hoekschop van de thuisploeg. Aan de uitvoering komt ZCFC echter niet toe. Scheidsrechter Dorjee, vervanger van de zieke KNVB-scheidsrechter,  wijst namelijk resoluut naar de stip. Wat was er gebeurd? Daniël had zich als stoorzender voor de Zeeburgia-doelman gepositioneerd, meestal het startsein voor het betere duw- en trekwerk in het doelgebied. Ook nu. De uit de kluiten gewassen Amsterdammer deed het echter zo hard, dat de toch ook niet vederlichte ZCFC-er zijn staande positie niet kon handhaven. En inderdaad, volgens de regels volgt dan een directe vrije trap, die in het 16-meter gebied wordt verzwaard tot strafschop.

Het spreekt voor zich dat de gasten het niet eens waren met deze beslissing. Zij betwijfelden met name of Daniël wel genoeg zijn best had gedaan om de valpartij te voorkomen. Het woord schwalbe werd veel gebezigd. Ze konden echter praten als Brugman, Dorjee hield natuurlijk voet bij stuk. Na 5 minuten heen en weer gepraat lag de bal uiteindelijk op de stip. Routinier Quint hield het hoofd koel en zette ZCFC op voorsprong, 2-1:

Omdat dit uiteindelijk de winnende treffer bleek te zijn, was de strafschop ook na afloop nog een heet hangijzer. En toegegeven, er zijn niet veel arbiters die in situaties als deze meteen fluiten voor een penalty. De Amsterdammers waren echter wel vergeten, dat Dorjee eerder in de tweede helft ZCFC een pingel had onthouden. Ook Jordan kreeg toen in het strafschopgebied een duw in zijn rug, maar ditmaal liet de leidsman een fluitsignaal achterwege. Strepen we dit tegen elkaar weg, dan was de tweede Zaanse treffer hoe dan ook terecht.

Geldt dat ook voor de overwinning? Nou nee. Een puntendeling had de krachtsverhoudingen meer recht gedaan. ZCFC nam in de eerste helft de leiding door een treffer van Hidde. Na een puike voorzet van Rafaël kopte (!) hij eerst op de lat, maar in de rebound vond hij alsnog het net. Zeeburgia verscheen ook enkele malen dreigend voor het ZCFC-doel, maar met onder meer een katachtige reflex in de korte hoek hield Daan zijn doel schoon.
In de beginfase van het tweede bedrijf maakte Zeeburgia wel gelijk na een fraaie tikkie-takkie aanval, 1-1. De hautaine Amsterdammers, die stuk voor stuk veel kenmerken van een advocaat aan de Zuidas of een business-consultant van een cryptobelegger vertoonden, dachten er daarna wel overheen te lopen. De ploeg van Prinsen is echter een vechtmachine, die zich niet zomaar gewonnen geeft. Voetballend kan het nog beter, maar met vechtlust is ook veel te bereiken. Zelfs het slotoffensief van Zeeburgia bracht de Zaanse defensie niet meer in verlegenheid, waardoor de tweede overwinning op rij over de streep werd getrokken.

Het eerste verpletterde daarna RCZ (za) met 9-1. Tegen veredelde vriendenteams als dit is het zaak snel het verschil te maken en geconcentreerd te blijven. Dat lukte prima getuige deze uitslag.

De Vaandeldrager.