• Zaterdag 2 maart mocht ZCFC in Heerhugowaard proberen de zegetocht verder voort te zetten. Daar aangekomen zagen we ruim voortijd Henk Luijendijk weer terug die daar om de hoek woont en bleek het bij SVW super saturday te zijn.

    Veel thuis spelende teams en het 1e elftal kon bij winst goede zaken doen voor de 2e periode. Al snel bleek dat het hoofdveld er nog slechter bij lag dan een jaar geleden.

    De trainer van Z gaf aan dat hij zijn koeien hier niet eens op zou laten lopen. Nu wist ik niet hij koeien had, maar kan de beelden voor me halen hoe koeien in de lente springend en dartelend de wei in stormen. Op dit veld zouden hun poten bij de enkels spontaan afbreken door glijpartijen. Dan het doelgebied, daar zou de plaatselijke varkensboer graag zijn vee laten wroeten in de modder. Maar ja er moest toch op gevoetbald worden. Balletje rondspelen kon echt niet. Als je al de intentie had een bal strak in de voeten te spelen, kon deze zomaar op kruishoogte en/of een meter meer naar links of rechts uitkomen door polletjes, plakken en kuilen. Een terugspeelbal op de keeper zou helemaal riskant zijn, omdat naast eerder genoemde dwaling van de bal, de keeper ook tot zijn enkels vastgezogen in de bagger stond en dus altijd 2 seconden vertraagd kon reageren. Wanneer je je gewende spelwijze zou hanteren, zou het meer op hotseknots begonia voetbal lijken. Dan maar het oude kick and rush principe hanteren, wat de enige speelwijze op dit veld bleek te zijn. Z was in elk geval niet van plan zich weer in de lure te laten leggen door hun snelle nr 11, die ons in de thuiswedstrijd de das omdeed. Vanaf de aftrap gooide Z veel energie in de wedstrijd en stond er een collectief op het veld.

    Halverwege de 1e helft opende Jesse de score door met een droge knal de bal tegen de touwen te rossen, 0-1. Kort daarop liet de bonkige spits van SVW weten dat hij ook meedeed. Hij plantte zijn elleboog op de oogkas van Bink, die gelijk een zwelling onder zijn ook kreeg. Later in de week zou je, door de donkerpaarse vlek onder zijn oog, denken dat hij bokser was, ipv een voetballer. Iets later vloog een corner van Lars via hun keeper zo in het doel, 0-2. Kort daarop werd Jesse vanaf eigen helft weggestuurd op weg naar de 0-3, maar werd net over de middellijn als doorgebroken speler aan zijn shirt getrokken en naar de grond gewerkt. De scheids woof het weg en zei dat er niets aan de hand was. Jesse ging hierop verhaal halen en kreeg gelijk een gele kaart gepresenteerd.

    Na rust doorgezet als waar we mee begonnen waren. Veel door de lucht om de slechte mat maar te omzeilen. Is overigens wel voor de 1e keer dat we een grasmat tegenkomen die nog slechter is dan die in de hoofdstedelijke voetbalschuur.

    Na ruim een half uur deed de bonkige spits weer van zich horen door zijn elleboog bij Yort op zijn achterhoofd te plaatsen, waardoor Yort na een afgeslagen corner op de grond bleef liggen. Gelukkig kon hij opgelapt weer verder. Niet veel later wist ook SVW op hun vertrouwde grond te scoren, 1-2.

    Gijs kwam kort hierop in het veld voor een moegestreden Stan, maar kon niet lang van zijn invalbeurt genieten. Want 10 minuten later meldde hij zich weer, de bonkige spits. Hij beukte Gijs dusdanig omver dat hij met een gebroken sleutelbeen van het veld moest. De laatste 10 minuten van de wedstrijd waren wel de spannendste. SVW deed er alles aan om nog tot scoren te komen, maar de eindstand was blijkbaar al eerder bepaalt en gingen de zwaar bevochten punten mee naar Zaandam. Een mooie opsteker voor ZCFC in de race om in elk geval lijfsbehoud.

    Het plaatselijke sufferdje en iedereen met een groen zwarte bril op sprak er schande van hoe ZCFC deze wedstrijd gewonnen had. Met een oranje bril op zegt men dat er terecht gewonnen is en de neutrale toeschouwer zou zeggen dat de uitslag tegen de verwachtingen in zou zijn. Maar ja, voetbalwetten werken soms anders dan je gewend bent, zo ook de verwachte speelstijl.

     

    PeteR, voetbalverslaggever