Op de dag dat Harry zijn ja woord zou geven aan Meghan tijdens het zoveelste tranentrekkende sprookjeshuwelijk van deze eeuw, mochten wij het in de laatste thuiswedstrijd van dit seizoen opnemen tegen IVV. Vooraf hadden we nog voorgesteld om samen in de kantine op groot scherm naar de live uitzending van dit huwelijk te kijken. Schuifdeur dicht, potten thee en chocolaatjes op de tafels zou voor een gezellig samenzijn zorgen. Want ja soms zijn er hoogtepunten die je gewoon live moet zien. Zoals bijvoorbeeld het winnen van de EUFA cup van Feyenoord in 2002. Met keeper Zoetebier, die we regelmatig op ons complex zijn tegengekomen en Kees van Wonderen, die nu zo succesvol is met oranje O-17, in de gelederen. Of het winnen van de gouden schaal en dennenappel. Zo is dit huwelijk ook weer zo’n hoogtepunt, waar sommige gevoelige en sentimentele veteranen graag live naar willen kijken. Iedereen voelde er wel voor om te gaan kijken, alleen hun spits Walter wilde graag voetballen. Er liep namelijk een weddenschap dat als hij vandaag op 45 goals zou komen, hij een fles Dom Perignon cadeau zou krijgen. Misschien toch maar beter om te gaan voetballen, want de gedachte dat Charles en Camilla regelmatig in beeld zouden worden gebracht maakte menigeen misselijk. De kleedkamer binnenlopend zat captain Lex op zijn vertrouwde plekje naast de deur en kwam de geur van allerlei smeerseltjes je tegemoet. Wij hadden ook een weddenschap lopen, om te ontdekken wie er nooit shampoo bij zich heeft. Hierbij hoefden we niet te wachten tot na de wedstrijd. Een vraag aan Lex M was genoeg om te constateren dat hij vanaf september behoorlijk wat € heeft bespaard. Voorafgaand aan de wedstrijd was Jan Kaper gevraagd om ons op de gevoelige plaat vast te leggen. Soms is het namelijk wel goed om niet alleen herinneringen in je hoofd te hebben, maar ook wel eens naar plaatjes te kijken, getuige de vele teamfoto’s die in de kantine hangen. Onder leiding van scheidsrechter Frelink trapte IVV om 12:45 uur af op ons favoriete C veld. Omdat we vanaf 13:00 uur ook kantine/terreindienst hadden namen in de 1e helft Bernard samen met geblesseerden Ronald, Richard en Kamiel deze verantwoordelijkheid op zich. De terreindienst van de ochtend liet het schandalig genoeg afweten, dus we hadden wat goed te maken. Martin had een verrassende wijziging doorgevoerd. Jan stond voor het eerst dit seizoen in de wissel, waar Ate zijn plek als laatste man invulde. Na de aftrap ging de wedstrijd gelijk op, waarbij er van beide kanten lekker werd gevoetbald. Na 10 minuten spelen had hun keeper de bal en wilde deze wegtrappen, de goed doorlopende Richard P zorgde ervoor dat de uittrap via Richard in het doel verdween, 1-0. Hierna nog best veel mogelijkheden gehad om de score te verhogen, maar paal, lat, keeper en scheef vizier zorgden ervoor dat wij er niet meer inkregen die 1e helft. Maar ja, zij hebben Walter en werd de ruststand 1-2. Na rust wat omzettingen begonnen we aan de 2e helft. Bas kwam ineens aanlopen om onze capriolen te komen bekijken. In plaats van zijn rode schoentjes bij zich te hebben, had hij rode ogen. Ja zo zei hij, ik had eerder willen komen, maar heb eerst naar het Royal huwelijk gekeken. Hij schijnt daarbij een hele doos tissues nodig te hebben gehad, om alle vrijkomende emotionele lichaamssappen op te deppen. Op de vraag of ie ooit weer gaat voetballen zei hij resoluut nee, maar na 10 minuten in de dug-out te hebben gezeten kwam er ineens uit dat ie misschien wel weer eens rustig mee moet komen trainen. Er is dus nog hoop om Bas binnenkort weer eens op de rode schoentjes te zien. De 2e helft was nog maar net begonnen of Bernard kreeg de bal ongelukkig tegen zijn arm. Bij FC Amsterdam of Parkstad uit, zou dat weggewoven en doorgespeeld worden, maar bij ons thuis krijg je dan een penalty tegen. En dan gaat er bij hen maar 1 man achter de bal staan, die dan gegarandeerd de 1-3 op het scorebord zet. De fase hierna werd regelmatig het middenveld aan beide kanten overgeslagen. Een kwartier voor tijd friemelde Besim zich langs allerlei tegenstanders. Afgeven doet ie bijna nooit en net toen iedereen dacht dat ie zich vast zou lopen, schoot hij in het dak van het doel de 2-3 binnen. Kort hierop was het Ernst die doorliep op een diepe bal en net voor de keeper de bal over hem heen kon spelen, waardoor het 3-3 werd. Dit werd ook de einduitslag waar iedereen zich in kon vinden. Na afloop van de wedstrijd bekeken we de stand en zagen dat zij bijna 2x zoveel goals als ons gemaakt hebben, maar ook bijna 2x zoveel goals tegen hebben gekregen. Als we het beste van beide elftallen zouden samenvoegen in 1 team, zouden we op zeker kampioen worden. Maar ja dan zijn we deze Feyenoord-Ajax kwijt en dat wil niemand, dus laten we het maar zo. Wat opviel na de wedstrijd dat Lex M ineens een rondje gaf. Of dit nou kwam als goedmakertje omdat we hem doorhebben vwb het uitsparen van shampoo, of dat zijn nieuwe vriendin een positieve uitwerking op hem heeft, dat zal altijd wel een raadsel blijven.
Hoewel het altijd dezelfde zijn die de kantine/terreindienst invullen, was het goed om te zien dat er voldoende animo was om de misser van de ochtend ruimschoots goed te maken. Zo hebben we weer laten zien, dat we zowel binnen als buiten de lijnen een team zijn en de daarbij horende verantwoordelijkheden op ons nemen. Voorlopig was dit het laatste (thuis) verslag en smacht menigeen naar de vakantieperiode om alle ontstane pijntjes te kunnen laten helen. Maar daar kunnen we pas aan beginnen na het toernooi bij Zwanenburg op 9 juni en de seizoensafsluiting op 30 juni. We zien er nu al naar uit waar de seizoensafsluitingscommissie mee gaat komen.

PeteR