Het is zaterdag 16 maart en worden we om 15:00 uur aan de aftrap verwacht in Amstelveen. Zij spelen op een mooi complex, gelegen tegen het Amsterdamse bos. In het vorige treffen met hun, een paar weken geleden, werd er gelijk gespeeld. Wat voor beide partijen een bevredigend resultaat was. Wat heel mooi was dat zelfs bij deze uitwedstrijd het wedstrijdformulier (en dus ook de bank) volledig gevuld was. Naast de gevulde bank waren ook de heren van Kralingen en geblesseerden Lex M en Robert D naar het winderige Amstelveen gereden om onze verrichtingen te bekijken. Tijdens het omkleden kwam keeper Robert erachter dat 1 van zijn schoenzolen er voor meer dan de helft af lag. Gelukkig vond hij nog een paar schoenen in de tas, die hij aanhad tijdens de premiere van Powerplant, zodat hij niet op zijn kousen hoefde te spelen. We begonnen zeer voortvarend aan de wedstrijd op het harde kunststof veld. Na 5 minuten spelen een corner die captain Lex in de 16 liet landen. Via 2 medespelers kwam de bal bij Ernst die vlak voor het doel een moeilijke keuze moest maken. In het dagelijks leven is het voor Ernst simpel. Je stijgt hier op en vliegt daar naar toe. Vastgestelde lijnen waar niet vanaf geweken wordt, nergens rechts of links kiezen. Nu stond ie daar met de bal aan zijn voet te twijfelen. Zal ik hem links of rechts van de keeper spelen. Uiteindelijk na 1 minuut (zo lang voelde het althans) koos hij een hoek en deed hij waar hij voor kwam vandaag, 0-1. Gelijk hierop liet hij zich wisselen. Wij dachten dat het wel erg vroeg was voor een publiekswissel. Maar bij de keuze voor rechts of links, dacht hij links, maar schoot rechts. Dit veroorzaakte een spierverrekking waardoor hij niet verder kon. Wat daarna gebeurde is een kopie van de wedstrijd van vorige week, waar ik op verzoek van een aantal spelers niet teveel woorden aan vuil moest maken. Wij constant in de aanval en de bal er niet in kunnen krijgen, zij 1 uitval door een dwarrel bal en niet meelopen kans 1 op 1 voor de keeper, 1-1. In de rust gelukkig weer eens thee en na een speech van coach Martin begonnen we o.a. met de net gearriveerde Ate aan de 2e helft. Zelfde beeld, wij constant op hun helft, zij 10 minuten voor tijd een vrije trap. Deze draait in en kan 1 van hun koppend de 2-1 aan laten tekenen. We probeerden net als vorige week er alles aan te doen het tij te keren, maar het wilde niet meer lukken. De conclusie na afloop is dat wij last hebben van een Beaufort syndroom. Ditzelfde beeld zien we ook terug bij Z1 en 2. Technisch goed voetballende teams die heel veel moeite hebben met voetballen als het harder waait dan windkracht 4. Dat wetende hebben we na afloop van deze wedstrijd besloten om de komende week met windturbines langs het veld te trainen. Later op de avond kwam vanuit het KNMI het verlossende telefoontje dat ons van het syndroom verlost. Het weer wordt vanaf nu beter, de wind gaat liggen, turbines dus afgebeld. Hopelijk komt dan ons spel volgende week weer beter uit de verf, 12:45 uur thuis tegen Badhoevedorp.

PeteR