Op de zonovergoten zaterdag 25 maart, mochten we aantreden tegen SCW. De in 1970 opgerichte club uit Rijsenhout ligt onder de rook van Schiphol. Daar aangekomen bleek keeper Erik ergens in de file te staan en was het dus maar de vraag of hij de aftrap zou halen. Toen we net in de honingraatvormige kleedkamer met ligbad zaten, kwam Bas binnen gelopen. In zijn ene hand droeg hij zijn sporttas en in zijn andere een koeltas. Iedereen dacht dat Bas een verrassing had voor het team. Iets voor bij de thee of zo, waardoor het in de rust een high tea zou worden. Maar nee, de tas ging open en kwamen de rode rundlederen voetbalschoentjes eruit. Waar een ieder zijn voetbalschoenen in de schuur of garage neer gooit, bewaard Bas zijn schoenen dus in de koelkast. Zo blijven ze langer vers was zijn commentaar. Dan de wedstrijd. Zij hebben daar 3 velden. 1 redelijk hard kunstgrasveld, 1 soort van A veld, dat qua kwaliteit onder doet voor ons B veld en nog 1 hobbelig grasveld. En ja hoor, wij moesten op het hobbelige veld wat volgens mij na de oprichting niet 1 x gerold is. Het devies was dan ook om enkels en knieën heel te houden. Er was geen dug out, maar stond aan beide kanten van het veld een parkbankje, waardoor je zelf kon kijken waar je als reserve het beste uit de wind en in de zon kon gaan zitten. Erik haalde de aftrap niet, zodat Bas aanbood om te starten op doel. Dit was aan de schaduw kant, waardoor zijn schoenen zo weinig mogelijk warmte van de zon op zouden vangen. Het was een zwaar veld waarbij het spel heen en weer golfde. Na 5 minuten kwamen zij door onze verdediging en konden buiten bereik van Bas de 1-0 aantekenen. Niet veel later kwam Erik aanrennen, zodat hij zijn plek onder de lat in kon vullen. 10 minuten later kregen wij een vrije trap, iets buiten de 16. Martin ging erachter staan en haalde vol uit. Resultaat was dat de bal in een rechte streep naar de verre bovenhoek verdween, 1-1. Weer 5 minuten later werd spits Richard P diep gestuurd, kwam alleen voor de keeper en liet beheerst de 1-2 aantekenen. Vlak voor rust kwamen zij nog 1x slim voor keeper Erik en wisten gelijk te maken, 2-2. Na de rust was de opdracht om geen tegengoals meer weg te geven en zelf minimaal 1x te scoren. Het spel bleef ook in de 2e helft heen en weer golven, waarbij soms aan beide kanten het middenveld werd overgeslagen en het, mede door het veld, een uitputtingsslag werd. Een kwartier voor tijd kreeg Richard P de bal aangespeeld draaide om zijn as en haalde vol uit, 2-3. In de laatste 15 minuten was het soms nog wel alle hands on deck, maar konden wij voorkomen dat zij nog konden scoren. De scheids moest er wel aan te pas komen, om grensrechter Richard de V te ontzetten om dat hij belaagd werd door hun reserves en een paar vrouwen die zich opstelden als gillende viswijven. Verder werd bekend dat vandaag Robert D ook weer eens kwam kijken. Vooraf aan de wedstrijd werden er allerlei weddenschappen afgesloten, over in welke minuut van de wedstrijd de scheidsrechter hem aan zou spreken op provocerend gedrag, of zelfs weg zou sturen. Opmerkelijk was dat Robert een oudere begeleider mee had, waardoor hij erg rustig aan de kant zat en er geen onvertogen woord uit zijn mond kwam. Zelf beweerde Robert dat dit zijn schoonvader was, maar in de wandelgangen gaat het verhaal dat dit een coach vanuit een cursus anger management was. Wie het dan ook werkelijk was, hij had een positieve uitwerking op hem. Na afloop buiten in het zonnetje een tafel uitgezocht voor het vocht aanvullen. Bas gaf echter aan gelijk weg te gaan, want zijn koelelementen waren ontdooit en de rode schoentjes moesten weer de koeling in. Na het biertje en bittergarnituur gaan we ons opmaken voor de volgende wedstrijd, RCZ thuis. Van de 15 nog te behalen punten, hebben we er vandaag 3 gepakt, nog 12 te gaan.

PeteR