Na een lange winterstop van 2 maanden mochten we afreizen naar het zuiden van de stad Utrecht om te spelen tegen de Rivierwijkers. Het complex met 1 met kurk ingezaaid kunstgrasveld ligt tegen de Amelisweerd, met daarin een prachtige golfbaan. Maar vandaag kwamen we om te voetballen. Er is daar van alles 1 stuk. Zo ook 1 kleedkamer voor hun zelf en 1 kleedkamer voor hun gasten. Dit resulteert in dat als wij aan de wedstrijd beginnen, het uit spelende team dat voor ons speelde, gaat douchen en omkleden in “onze” kleedkamer. Er zitten daarom 2 (daar zijn er dan wel weer meer dan 1 van) kasten in de kleedkamer, waar je dan je tassen in op kan bergen die afsluitbaar is met het meegekregen hangslotje. We speelden tegen een team van advocaten, dus zal hier juridisch wel goed over nagedacht zijn. Met 3 wissels begonnen we zonder linksback Ben aan de wedstrijd. We dachten eerst deze positie niet in te vullen, om te zien hoe afhankelijk we van Ben zijn, maar vulden hem toch maar op met Roland. Hij is stijf rechts, maar komt op de een of andere manier op rechts niet uit de voeten, zodat ie altijd op links staat. Dit laatste zal op een of andere manier met zijn politieke voorkeur te maken hebben. Nou heeft iedereen altijd wel eens een off day, maar Roland speelt altijd een solide partij. Is ook lekker om voor hem op half te spelen, hij bouwt goed op en overlegt goed mbt overnemen van taken. Ook dit laatste zal met zijn politieke voorkeur en neven activiteiten te maken hebben. Qua keeper was het ook nu weer een verrassing. Keepers, zo blijkt uit de praktijk, zijn zeer onbetrouwbaar. Zo zeggen ze dat ze er zijn en zo opeens op het laatste moment een afmelding om wat voor reden dan ook. Ook verspreiden zij fake news. Zo kregen we vrijdag voorafgaand aan deze wedstrijd een bericht via de app van 1 van de handschoen dragende afhakers, dat het vandaag afgelast zou zijn. Resultaat vandaag was dat keeper nr 9 zijn intrede in het keepersgilde deed. Ibrahim trok de handschoenen aan om te laten zien dat een spits ook ballen tegen kan houden. Dit deed hij overigens prima. Dan de wedstrijd. Zij hadden precies 11 man en dus geen vlagger. Herman offerde zich de 1e helft op om bij hun deze taak op zich te nemen. We begonnen voortvarend aan de wedstrijd, hadden het beste van het spel en na wat kleine kansjes, kregen we na een kwartier een vrije trap net buiten randje 16. Martin ging achter de bal staan en krulde de bal door de handen van de keeper in het doel, 0-1. Niet veel later had Milo na wat eerdere pogingen geluk en schoot de 0-2 tegen de touwen. Dit zou een mooie ruststand zijn, maar de tegenstander vond het nodig om vlak voor rust de 1-2 aan te tekenen. Omdat dit niet in ons scenario paste, werd de mooiste aanval van de wedstrijd opgezet. Lex M bouwde van achter de aanval op, gaf een strakke steekbal op Martin. Deze gaf op zijn beurt vanaf de achter lijn stak en laag voor, waar de inkomende Milo de 1-3 op het scorebord zette en de marge weer 2 was. Met deze stand begonnen we aan de thee. Roland bleef geblesseerd in de kleedkamer achter om later in de 2e helft te gaan vlaggen bij de Rivierwijkers. Bij de aftrap ging de verlichting al aan, zodat we konden blijven zien naar wie we de bal moesten overspelen. 15 minuten na rust friemelde Milo zich weer tussen een aantal tegenstanders door. Om te voorkomen dat hij zich vastliep, riep captain Lex, schiet! Tja en als de captain dit zegt kan je maar 1 ding doen. Dus Milo schiet en ziet de bal net naast de paal in het doel verdwijnen, 1-4. Zij gingen steeds meer de lange bal hanteren, die overwegend door onze achterhoede makkelijk weggekopt kon worden. Echter 1 van die ballen bereikte wel hun spits, die door kon lopen. Doordat de armen van Ibrahim net tekort waren, verdween de bal na een diagonaal schot in het doel. Kort hierop kreeg Reinier het op zijn heupen en begon aan een solo. Hij passeerde daarbij 3 man in het 16 meter gebied en tikte de bal buitenkant voet in de rechter hoek, 2-5. We hebben bewust geen goal meer gemaakt, om zo geen wonden open te rijten bij de 020 aanhangers in het team. Wel schrokken we allemaal in de 2e helft nog even toen de grondlegger van het grondleggen, Richard naar de grond ging. Deze keer dachten we echt dat hij niet meer zonder hulp op kon staan, maar gelukkig kwam hij toch weer overeind en kon daarna nog weer een sprintje trekken. Na de laatste 15 minuten rustig uitgespeeld te hebben, blies de goed leidende scheids af, zodat we een heerlijke hete douche konden nemen. Deze wedstrijd was de laatste in ons huidige tenue. De volgende wedstrijd zal in ons nieuwe (lang verwachte) tenue zijn. Doordat we zo laat klaar waren, hadden we besloten het nuttige met het aangename te combineren en in Utrecht te gaan eten, dus togen we na lichtelijk vocht aanvullen richting de binnenstad van Utrecht om daar te gaan eten en onze gewonnen 3 punten te vieren.
Volgende week weer eens een thuiswedstrijd. We ontvangen dan Aalsmeer om 12:45 uur.

PeteR