Na de walk over van vorige week, moest er deze zaterdag worden afgereisd naar FC Amsterdam. Qua parkeren altijd een drama, omdat je op minimaal 400 meter van hun complex terecht kunt. Ernst had zich hierop het beste voorbereid door op de motor te komen. Alleen is de politie van Amsterdam nu op zoek naar een in de tunnel, decibel overschrijdend scheurijzer. Maar om van het positieve uit te gaan, heb je dus na deze wandeling gelijk al een soort van warming up gehad. Het clubgebouw is eindelijk klaar en ziet er goed uit. Met name de kleedkamers zijn echt top. Eindelijk genoeg ruimte en ZCFC douches 2.0. De kantine mocht alleen nog niet worden gebruikt, omdat er nog geen vergunning was verleend door het hoofdstedelijke gemeentebestuur. Het enige nadeel van dit complex, is naast het harde plastic veld, het uitzicht op het gedrocht van een overdekte voetbalschuur. Maar gelukkig is deze dan wel weer vernoemd naar een oud speler van Feyenoord. Voor deze wedstrijd hadden we Andre op doel en 3 reserves, dus een complete selectie. Al haalden we het bij lange na niet bij de overvolle dug-out van onze tegenstander. Vooraf aan de wedstrijd keek 1 van hun spitsen of Lex M ook ging spelen. Deze had namelijk lange dreads en zag Lex al in zijn nek hangen. Dus had hij deze bij de aftrap keurig verstopt in iets wat leek op een zwarte panty. We hadden dezelfde scheids als 2 jaar geleden, die hoofdzakelijk door een rood gekleurde bril naar het spelletje kijkt. Robert heeft voor de wedstrijd even praatje met de beste man gemaakt en gezegd dat hij van de KNVB is, dus vandaag naast voetballen ook een oogje op de toegepaste regels houdt. Vanaf de aftrap hadden we de tegenstander flink onder druk en speelden hoofdzakelijk op hun helft. Maar door de wind en het harde veld kwamen niet alle ballen daar, waar we ze op een echt veld wel krijgen. Gelukkig hadden zij daar zelf ook last van, zodat het van beide kanten hier en daar onnauwkeurig was. Tot 20 minuten voor tijd uit het niets, 1 van hun voorwaartsen de bal met buitenkant voet diagonaal binnenkant paal binnen schoot. Zo’n goal die je maar 1x in je leven maakt, 1-0. Weer 5 minuten later een aanval van hun, die ook weer uitmondde in een goal, 2-0. Hierbij moest ik wel op veler aandringen vermelden dat dit kon gebeuren omdat ik mijn man liet lopen. Dus hierbij nogmaals; de 2-0 viel omdat ik (ondergetekende) mijn man liet lopen. Waarvan akte. In de rust kregen we flesjes water in de dug-out, omdat zoals eerder vermeld er dus nog geen drank in de kantine geschonken mag worden en dus ook geen thee mag worden gezet. In die rust besloten om het 4-4-2 systeem om te gooien naar 4-3-3. Dit bracht wel meer rust in ons spel, met meer druk naar voren. En resulteerde na een kwartier spelen ook in de 2-1. Ibrahim kreeg de bal in de 16 aangespeeld en kon beheerst een hoek uitzoeken. We waren ook nog wel dicht bij de gelijkmaker, maar die zat er niet meer in. In de laatste 5 minuten had Andre ook nog een paar nuttige reddingen, waardoor we tegen onze eerste verliespunten zijn aangelopen. Was dit een schande? Nee zeker niet, we hebben gestreden voor wat we waard zijn en hebben bij ons in Zaandam nog een kans op revanche. Vandaag realiseerden we ons ook als team, dat we allemaal een rol hebben die het met elkaar voetballen nog mooier maakt. De een zorgt voor de ballen, de ander regelt de opstelling, een zorgt dat het wedstrijdformulier wordt gevuld, weer een ander houdt in de gaten of er voldoende spelers zijn, iemand beheert de teamers app, een heeft het kratje met bidons mee, of heeft altijd wel een reserve shirt, broekje of kousen bij zich. Mooi om te realiseren dat we niet zonder elkaar kunnen. Later werd er via de app ook nog bewegende beelden rondgestuurd. Iedereen dacht dat het slow motion beelden waren, maar bleek wel op echte volle snelheid te zijn opgenomen. Beter wordt het niet mannen, accepteer het en geniet van elkaar als team!

PeteR