4-4 tegen de nummer laatst. Het zegt alles over het seizoen van de oranjeveteranen, dat gekenmerkt werd door onderbrekingen, blessures en een verknipte KNVB. Daarover later meer

Konijn en Milo, koningskoppel, in de warming up

Zonovergoten, zo zie je IJmuiden graag. Dan valt het nog wel mee om onder de rook van TataSteel te wonen. In het geval van voetbalclub IJmuiden is het onder de rook van Tata en in de schaduw van Telstar.  De zeesluisbewoners hebben een complex dat Lex Segveld nog kent uit de jaren zeventig, toen het eerste van IJmuiden en ZCFC nog streden voor promotie naar de eerste klasse. Sindsdien is er weinig veranderd. In het complex, de spelers en de loyaliteit van de leden.

G- of V-voetbal. De balvaardige Ruurd is in elke wedstrijd die hij speelt een onmisbare schakel

Met Ruurd en RichP als centraal duo en op rechts Berry en de keepers Patrick, Robert, begonnen de oranjeveteranen met het spel dat ze zo graag spelen. Dominant combinatievoetbal, dat we kennen van de Ajaxschool van enkele jaren geleden. De restverdediging moet dan wel op orde zijn. Ai wat zeg ik nu. Na een kwartier aanvallen: 1-0 achter. Gelukkig is het duo Milo-Konijn uitstekend op elkaar ingespeeld. De 1-1 stond snel op de borden. Ron Waij maakte de mooiste van de dag. Een kopbal waarbij hij ruim een meter boven de grond zweefde. Zo’n mooie goal heeft hij de afgelopen tien jaar niet gemaakt. 3-1 met rust.

Vlak voor zijn succesvolle kopbal laat balvirtuoos Waij zien waar hij de bal wil hebben

Een stralende dag op een sportcomplex zorgt altijd voor een goede sfeer. De kantineomzet is maximaal, de mensen zijn vrolijk en als iedereen lang blijft hangen is dat ook goed voor het clubgevoel. Veel ouders drinken een biertje, terwijl de kinderen een balletje trappen op het A-veld. Voetballen in het meizonnetje is in ZO VEEL opzichten leuker dan in de winterse ijsregens, het dient geen verdere uitleg.

Ahmed in duel. Op de achtergrond Telstar en het zonovergoten terras van IJmuiden

In de rust was er geen enkele reden tot onrust. ZCFC was de betere ploeg. Ben en Harold kwamen erin, Martijn L. en Ahmed (voor Robert) bleven nog even. Keeper Geerts verkeerde in topvorm.  Ibi stond langs de kant te trappelen van ongeduld. Onze schaduwspits blesseerde een half jaar geleden zijn knieschijf en focust op het volgende seizoen.

In de scrimmage is keeper Geerts op zijn best.

We zitten in Nederland soms vast in oude denkpatronen. Het voetbalseizoen duurt tot en met half mei, omdat de velden in juni moeten worden onderhouden. Dat onderhoud is nog steeds nodig. Maar de veteranen spelen de helft van de tijd op kunstgras, net als veel andere teams en kunstgras hoef je niet in- of bij te zaaien. Het moet op een of andere manier toch mogelijk zijn om een langere winterstop te organiseren en de competitie door te trekken tot half juni? Al is het maar voor een aantal competities. Iedereen zou daar vrolijk van worden. Van speler tot supporter, van barman tot scheids.

Ahmed sprint menig veteraan eruit. Opvallend: De IJmuider reclameborden zijn net zo groen als het veld.

In de tweede helft kantelde het spel 180 graden. De Zwartwitten schoten uit de startblokken, maar het waren de oranjehemden die de 1-4 op de borden kregen. Net als in de eerste helft, maar dan andersom. Was de goal van Martin de  Zaanse genadeklap? ZCFC nam het heft weer in handen, zo leek het. Dat bleek van korte duur. De 2-4 in de 75ste minuut bracht nieuw leven in de oude Zwartwitte obesitaslijven. Daarbij werden ze overigens onbedoeld geholpen door de weifelende arbiter. Konijn was doorgebroken, maar de bal kwam via de scheidsrechter bij een IJmuidenaar, die hem direct doorspeelde. De onbedoelde counter, ingezet door de scheidsrechter, bleek fataal. Na de 3-4 wist iedereen dat de 4-4 ook snel zou volgen.

Jetlag of niet. Ernst Konijnenberg blijft maar doorgaan. 

Korte terugblik
Als we de prestaties centraal zetten, hebben de veteranen een matig seizoen gespeeld. Te wisselvallig, onnodig puntverlies. Een vergelijking met Ajax is op zijn plaats. Het aantal veteranen dat dit seizoen langdurig afwezig was door een blessure is immens. Ate, Jan, Lex M, Besim, Konijn, Ibi, Ben, Martijn, Glenn, Edward (theater). Dan zijn er ook veteranen die noodgedwongen niet meer kunnen. Martin T., Rein, Gert Konijn, Kamiel.

Glenn Helder zien we liever frivool met een bal aan zijn voet dan geblesseerd een paraplu in zijn hand.

De geblesseerde Ibi en neo-veteraan Harold. Vrolijke gezichten horen bij de maand Mei

Gelukkig hebben we veel gebruik kunnen maken van neo-veteranen als Alain, Ruurd en Harold. Zij blijven, mits het in de agenda past. Datzelfde geldt voor Glenn en Edward. Arko past kwa spelinzicht en mentaliteit ook bij de veteranen, net als Frank vdD. Beide maakten afgelopen seizoen hun debuut.

Frank van den Dongen, clubman met energie voor tien. Binnen en buiten het veld.

Veteranen en verse sneeuw
In alle opzichten lopen de veteranen op verse sneeuw. De oude mannen vormen het eerste 45+ team van de club en vinden proefondervindelijk uit wat er nodig is om succesvol op een hoog niveau te kunnen sporten. Veteranen van andere clubs hebben die ervaring bij hun eigen vereniging. Omdat de competitie nog niet zo oud is, probeert de KNVB af en toe iets uit. Dit jaar was dat een verknipte competitie. In de winterstop worden alle teams heringedeeld en begint iedereen weer op 0. Veel veteranen beschouwen het als geen volwaardige competitie.

De atletische en balvaardige Milo Smis wordt in IJmuiden gezien als Oranjeplaag

Om een leuk stukje te kunnen schrijven, spreek ik voor, tijdens en na de wedstrijden altijd even met de tegenstanders. Stuk voor stuk waren het dit seizoen sympathieke voetballiefhebbers, die de derde helft net zo belangrijk vinden als de eerste en tweede. Natuurlijk valt er weleens een onvertogen woord op het veld en natuurlijk gaan sommige veteranen er te vaak te onbesuisd in. Het hoort erbij. Na afloop zitten we doorgaans met elkaar aan het bier en lachen we om onszelf en elkaar.

Bier moet je verdienen, zegt veteraan Ben, die afgelopen week zijn rentree maakte

Waar iedereen, ZONDER uitzondering, zijn wenkbrauwen over fronst is de gebroken of verknipte veteranencompetitie. Ik heb gesproken met spelers van vv Zwanenburg, HBC, Bloemendaal, Blauw Wit, Real Sranang, Koninklijke HFC, Kadoelen en IJmuiden. Ik durf namens al deze clubs te spreken als ik zeg:

Oproep aan KNVB
Beste KNVB, wij zijn veteranen. We voetballen bijna allemaal al meer dan veertig jaar. Elk team herbergt minimaal 500 jaar voetbalervaring. We voetballen, omdat we van het spel houden, van de competitie houden en alles dat erbij hoort. Zo lang als ons lijf het volhoudt, willen we serieus bezig zijn met ons spel. Daarom vragen wij:

Kunt u alstublieft ophouden met het opknippen van onze competitie? We willen graag uit en thuis spelen tegen elkaar. We willen graag volwaardig kampioen kunnen worden, of spelen voor plaats 5 of 6. Daarbij hoort een normale competitie en geen verknipte.

Veteranen in actie. In slow motion ziet het er best leuk uit

We snappen best dat u het verknipte seizoen heeft ingevoerd bij pupillen en junioren. Voor hen is het belangrijk dat ze op een niveau spelen dat bij ze past. Jongeren ontwikkelen zich, zowel fysiek als qua spelinzicht. Die tijd ligt ver achter ons. Wij veteranen spelen het spel dat we veertig jaar geleden hebben geleerd. Ontwikkeling zit er niet meer in. Behandel ons dan ook niet als junioren. Die verknipte competitie. Het is leuk geprobeerd, maar als niemand er enthousiast over is, kun je het beter niet doorzetten.

Kampioen worden is ook goed voor de lokale cupverkopers

Wij zijn trotse veteranen. We willen een volwaardige competitie, zoals we dat de afgelopen 10 jaar hebben gespeeld. Zei ik 10? Ik bedoel 40. Eentje die begint in het najaar en eindigt in het voorjaar.

Sluitpost

Van al die geblesseerden en afhakers kunnen de veteranen een extra elftal opstellen

De geblesseerde Ate, Ahmed en zijn getalenteerde zoon, bij wie oranje ook goed zou staan.

Arko Roepert is bijna net zo getalenteerd als zijn zoon

Voor Kamiel was het een bijzonder en emotioneel seizoen. We zijn blij dat ie er de derde helft nog wel gewoon bij is

Herman is de nestor onder de veteranen. Af en toe pakt de vrolijke Oostzaner een paar minuten speeltijd.

Sleutelmoment in de competitie: Ate Atsma breekt zijn rib. Arbiter Konijn is veteraan in ruste en kijkt weemoedig toe.

Oranje staat Glenn buitengewoon goed. Met 24 goals de absolute topscorer van de veteranen 

De uitwedstrijd tegen Blauw Wit (5-6) is voor veel veteranen de leukste pot van afgelopen half jaar

Kamiel is naast voortreffelijk fotograaf ook een niet onverdienstelijk barman

De belangrijkste spelers van elke wedstrijd: De spelersvrouwen

Sluitpost met een oud-bondscoach en een zanger met een gouden microfoon