Vandaag zaterdag 11 november, de dag dat je lampie branden mag. We herinneren ons allemaal nog wel dat we met onze kinderen langs de deuren liepen. Nu gaat een van ons al met zijn kleinkinderen langs de deuren! Om niet te sentimenteel te gaan doen, laten we het maar over voetbal hebben. We mochten aantreden tegen de nog ongeslagen koploper, Parkstad. Een oude bekende van 2 seizoenen geleden. We stonden ingedeeld op het B veld, waar we als veteranen tot op heden nog geen wedstrijd wisten te winnen. Vlak na de aftrap zagen we dat er op het C veld niet gespeeld werd, maar was te laat om alles nog even om te gooien. Zij trapten af en veroverden wij snel de bal waarbij wij bij de eerste aanval een vrije trap kregen net buiten de 16. Martin ging achter de bal staan en schoot ons binnen 2 minuten op een 1-0 voorsprong. Je kunt merken dat onze tegenstander niet met een achterstand om kan gaan en ging lopen mekkeren. Gelukkig gingen wij daar niet in mee, maar kwamen wel steeds meer onder druk te staan. Dit is veruit het beste team uit onze competitie, maar hebben net als ons te maken met een wekelijks ander team binnen de lijnen. Vandaag waren blijkbaar alle toppers beschikbaar en maakte zij na 20 minuten de gelijkmaker. Over en weer waren er nog verschillende kansen, maar bleef het mede door keeper Andre 1-1 tot aan de thee. Na de rust kregen zij al vrij snel na de rust een onnodige vrije trap. Deze werd rechtstreeks op doel geschoten, Andre pareerde deze in 1e instantie, maar kwam de bal in de kluts voor de voeten van een tegenstander, die makkelijk de 1-2 aan kon tekenen. Er kwamen steeds meer snelle beweeglijke tegen aanvallen die na 15 minuten in de 1-3 resulteerde. Na zo’n 25 minuten schoten zij de wedstrijdbal in de sloot naast de manege, reserve bal in het veld gebracht. Na de wedstrijdbal uit de sloot gehaald te hebben liep een van ons op de terugweg achter hun doel langs waar wij op dat moment op zo’n 20 meter van het doel een vrije trap kregen. Wij zeiden tegen de keeper dat deze bal net uit de warme dug-out kwam en dus erg heet was. Martin weer achter de bal, een rechte streep richting keeper die hem zo met twee handen uit de lucht kon plukken. Maar op dat moment dacht hij aan de hete bal en liet hem door zijn handen glippen, 2-3. Wij probeerde de gelijkmaker nog te forceren, maar gaven daarbij achterin ruimte weg, waardoor zij met weer een snelle tegenaanval de 2-4 op het bord konden zetten. Niet veel later weer een aanval waarbij iedereen voor de bal stond, zij met 2 man uitbraken en alleen Ben nog achter de rappe spits aan hobbelde. Toen ie in de gaten kreeg dat hij hen niet meer bij kon halen, begon Ben te schreeuwen. Hierdoor was de spits van hun dusdanig in de war, dat ie alleen voor Andre finaal naast schoot. Ben heeft zich afgelopen week verdiept in de mythe van de Sirenen. Zij lokten met hun onweerstaanbare gezang schepen naar hun eilanden en lieten ze daar op de klippen lopen. Het gerucht gaat dan Ben deze theorie verder gaat onderzoeken, zodat we met geschreeuw of gezang tegengoals kunnen voorkomen. Je hebt dus best kans dat we donderdag a.s. niet op het trainingsveld staan, maar in de bestuurskamer zangles krijgen. We wachten af waar Ben mee komt. Na dit voorval nog een aanval van hun die iedereen liet lopen en alleen voor Andre zij met een mooi gekruld schot de 2-5 als eindstand op het bord lieten noteren. Al met al lekker gevoetbald, maar dus weer geen punten op het B veld. En zo blijven we de ploeg met de minste tegengoals, maar ook de minst gemaakte goals. We zien nu al uit naar de uitwedstrijd bij Parkstad, waar we van een door Judeska geserveerd broodje Surinaamse kip kunnen genieten, ipv de gebruikelijke bitterballen. Man van de wedstrijd vandaag was zonder twijfel keeper Andre. Hij heeft echt een topwedstrijd gekeept. Volgende week om 15:00 uur Geuzen middenmeer uit.

PeteR