Enkele weken geleden heeft u kunnen lezen hoe het de heren van Zetje Zes vergaan is op trainingskamp. Helaas was het Franse berglandschap niet geschikt om te voetballen, maar ondanks deze tegenslag maakten ze er het beste van door te werken aan de esprit d’équipe. Met behulp van verschillende teambuilding oefeningen als ‘draag je teammaat naar huis’ en ‘duo strompelen’ zat het teamgevoel er zo goed in, dat dit wat beloofde voor de voetbalcompetitie. Het reisverslag werd dan ook afgesloten met de belofte van ondergetekende dat er punten zouden worden gepakt en warempel, ik had gelijk!

Het begon allemaal na terugkomst van het befaamde trainingskamp, waar menig lever nog steeds van aan het herstellen is. Het bleek namelijk dat een sportintensiteit van eens per twee dagen te hoog gegrepen was voor de gemiddelde Zetje Zes speler en helaas had dit dan ook meerdere blessures tot gevolg. Deze blessures zorgden er vervolgens weer voor dat de overige Zetje Zes spelers opeens meer dan de gemiddelde 30 minuten mee moesten spelen, wat ook bij hen leidde tot een ware blessuregolf. Menig Kelderklasse team zou zich hierdoor uit het veld laten slaan, maar dit gold uiteraard niet voor Zetje Zes. Sterker nog, doordat geblesseerde spelers toch aanwezig waren bij de wedstrijden ontstond er een heuse groep Schlachtenbummler, die alsmaar groter werd.

Gesterkt door deze supporters wist Zetje de lastige uitwedstrijd bij VEW te winnen met 3-1, onder andere door een zeer fraaie goal van Mike. Deze Zaanse Lasse Schöne viel samen met Alex en Justin in, waarvoor nogmaals veel dank.

Uit bij Aalsmeer werd er vervolgens verloren door een slechte start van de Zaanse Strijders. Hierin ging de arbitrage naar de mening van de supporters niet geheel vrijuit, daar de beste man het nodig vond om op onbegrijpelijke momenten met (rode) kaarten te zwaaien. Gelukkig hadden deze kaarten geen consequenties voor de volgende, zeer belangrijke, wedstrijd: de Kelderklasse Kraker tegen IJmuiden.

Het publiek was in groten getale uitgelopen voor deze topper en zij werden door zowel de zon als het thuisteam zeer verwend. In een van de beste wedstrijden van het seizoen wist Zetje Zes zich (met de welkome hulp van Jesse, Raphael en Rutger) op te richten en liet het IJmuiden vanaf minuut één weten dat er niets te halen viel op de Kalverhoek. Zetje wist uiteindelijk vier keer te scoren, al had dit aantal hoger uit kunnen vallen als Matthijs en Jesse (beiden spelend met nummer negen) niet voor de wedstrijd hadden gewed op wie het meest productief zou zijn op deze bewuste zaterdag. De uitslag van deze strijd bleef onbeslist (2-2), maar Zetje zette IJmuiden vrij gemakkelijk met 4-1 aan de kant.

Deze overwinning brengt ons bij het laatste voetbalweekend van het huidige seizoen en dat is dit keer een hele bijzondere! Zaterdagmiddag diende namelijk de boot te worden genomen voor het jaarlijkse Teamweekendje, dat dit jaar naar Newcastle (Geordie Shore voor liefhebbers) ging. Dit betekende dat er zaterdagochtend om 11:00u al moest worden gevoetbald tegen kampioenskandidaat Hillegom, terwijl er op de vrijdagavond een kleine Zetje Zes borrel in Amsterdam op het programma stond. Normaal betekent zo’n nachtelijke escapade dat het ’s ochtends flink schipperen is met de opstelling, maar deze keer was er geen man overboord. Omdat Raphael, Rutger en Jesse na 5 bier overstag waren gegaan en bereid waren in te vallen, zaten er deze zaterdag een hoop goede stuurlui op de bank. De wedstrijd zelf golfde flink op en neer en leek lang af te stevenen op een gelijkspel. Na rust besloot Zetje het voetbal echter over een andere boeg te gooien, maar helaas kreeg Hillegom de wind in de zeilen en was het alle hens aan dek bij Zetje achterin. Hillegom boot helaas te veel weerstand om een goed resultaat te behalen en dat betekende dat Zetje in de laatste wedstrijd opnieuw het schip inging. Dit mocht de voorpret van de bootreis niet drukken, want na een welverdiend biertje langs de lijn bij de kampioenen van Zetje Zeven (mannen, gefeliciteerd!) werd er koers gezet naar IJmuiden. Helaas viel Milan tussen wal en schip en kon hij door ziekte niet mee. De overige 16 Zaanse Strijders misten de boot gelukkig niet en zo werd er, na veel versnaperingen en weinig slaap, de volgende dag voet aan wal gezet in Newcastle. Hier werden wij om 12 uur in het stadion verwacht, voor de mogelijke kampioenswedstrijd van The Magpies. Met een achterstand van 1 punt op koploper Brighton & Hove Albion was het van belang dat er vandaag gewonnen werd op St. James’ Park en dat de directe concurrent dit niet zou doen. Lang leek dit niet goed te gaan, totdat Brighton in de 89^ste de 1-1 moest incasseren, waardoor Newcastle United zich tot grote vreugde van het uitverkochte stadion tot kampioen kroonde. De binnenstad bleef nog lang onrustig en datzelfde gold voor de Zetje Zessers, die het wel naar hun zin hadden in het roerige uitgaansleven in de havenstad. Na een katerontbijt in het (zeer fraaie) hotel en een rustig dagje in het centrum was het aan het einde van de middag weer tijd om terug te keren op de boot. Hier was er in de kroeg aan boord nog ruimte voor een kleine uitlooptraining voor de lever en maag, waarna we om 10 uur ’s ochtends arriveerden in een zonnig IJmuiden. Dit zeer geslaagde weekend biedt perspectief voor het volgende seizoen, waarin we 3 of 4 nieuwe aanwinsten mogen verwelkomen. Daarnaast is er niemand die het zinkende schip heeft verlaten, waardoor we met 20 man sterk kunnen proberen schoon schip te maken en eindelijk zelf eens voor het kampioenschap gaan strijden. Als de stemming en de support (trouwe supporters bedankt!) onveranderd blijven, heb ik er veel vertrouwen in!

BOOTsman.