“Win with humility, loose with grace, but do both with dignity”, zei Susan Polgar, grootmeester in het schaken. Je zou willen dat Donald Trump het in zijn oren had geknoopt, voordat ie zijn aanhang opriep het Capitool te bestormen, nadat hij de presidentsverkiezingen had verloren. Weinig Humility. Als je met Ajax net de schaal hebt gewonnen en je zegt dat je de beste bent van Rotterdam en Eindhoven, heb je niet begrepen wat Grace en Dignity betekent. Als je met 7-2 voor staat in een thuiswedstrijd en je gaat vervolgens ruzie maken met je tegenstander, heb je het ook niet begrepen. Het gebeurde in Zandvoort.

Zandvoort 45+1 – ZCFC 45+1 7-2
Dat er een steekje los zit bij de Duinbewoners werd na een paar minuten al duidelijk, toen middenvelder Atsma een klap in zijn nek kreeg en geblesseerd moest afhaken. De scheidsrechter was niet bij machte om een kaart te tonen. Ook stond hij met zijn mond vol tanden toen een Oranjehemd racistisch werd aangesproken door de kale nummer 8 van Zandvoort. Hij kan alsnog een officiële klacht verwachten. We konden het de arbiter niet kwalijk nemen. Hij presteerde naar vermogen. Net als de grensrechters. Jongens van twaalf, die de regels goed hanteerden.

Het voelt een beetje of je naar een eiland gaat als je richting Zandvoort moet. Er zijn maar twee toegangswegen en de inwoners zijn heel erg op zichzelf gericht. Er wordt verdiend aan toeristen en aan het circuit. Ik kan me herinneren dat de Grand Prix van vorige maand bijna werd gecanceld toen er een rugstreeppad en een zandhagedis waren gevonden. ZCFC-voorzitter Jonker probeerde in de rust de wedstrijd stil te laten leggen omdat hij zeker wist dat hij de bossteenuil hoorde. Het bleek Peter de Vries te zijn, die in goed gezelschap op het terras zat.

Drie wisselspelers keken toe, waarvan er twee te laat waren. Drie man op de bank is voor de oudjes soms te weinig. Ate viel uit met een nektrauma en verliet linea recta het dorp, Konijn2 trapte zijn hamstrings aan gort en Lex M. is nog niet in staat een hele wedstrijd op vol vermogen te gaan. Van iedereen werd in Zandvoort het uiterste gevraagd. En -eerlijk is eerlijk- het was niet genoeg tegen de Duinracisten, die beter in het spel zaten. De vermoeidheid en frustratie uitte zich bij het Zaans Oranje door slordig balverlies en “achteruitlopen”. Richard en Konijn1 scoorden nog.

En dat is alles wat er over deze wedstrijd te zeggen valt. Het zat er niet in. We hebben fors verloren, maar  met opgeheven hoofd.  Dat is voor het Zaans Oranje meer waard dan winnen met het schaamrood op de kaken. Daar hebben de Duinbewoners last van, omdat de arbiter de wedstrijd staakte na agressief gedrag van de geelblauw zandhagedissen.

Robert van Tellingen