“Oude wijn in nieuwe zakken”, hebben we afgelopen week best vaak gehoord in Den Haag. Jesse Klaver verzuurde nog verder nadat hij een definitief blauwtje liep bij Sigrid Kaag, omdat vadertje Rutte het niet zag zitten dat hij moeder Ploumen meenam. En dus gaan ze door op de vijf jaar geleden ingeslagen weg. “Schande!”, roept de één. “Blamage!”, voegt de ander eraan toe. “Dit kabinet is weggestuurd na de toeslagenaffaire en nu komen ze gewoon weer terug. Hoe kan dit?” Volop gemopper op links, cynisme op de rechterflank. En een bank vol wisselspelers die ontploft. Het lijkt in de verste verte niet op een tennisclub. Wel op een veteranen voetbalteam.
ZCFC 45+ -Real Sranang (6-1)
Eerst maar eens antwoord op die laatste vraag: Het is de kamer geweest die het vorige kabinet na de toeslagenaffaire dreigde niet meer te steunen, waarna het kabinet eensgezind besloot af te treden, maar het is de kiezer geweest die de coalitie daarna genoeg stemmen gaf om gewoon door te gaan, ondanks de toeslagenaffaire. Misschien met een tikkie minder CDA en een snufje meer VVD en D66, maar toch. Wie schande roept, moet vooral eens naar zichzelf kijken. Ook dit laatste is weer van toepassing op de veteranen. Gemopper op elkaar, de tegenstander en de man in het zwart.
In een presentatie over social media leerde ik vorige week dat negatieve berichten vaker worden gedeeld en dat de social mediabedrijven jou daar liefst zo lang mogelijk in bevestigd zien worden, zodat er een maximaal aantal advertenties aan jou wordt verkocht. Zo ontstaan online bubbels, waar vooral veel gemopperd wordt. Bij het Zaans Oranje, bij de koninklijke Surinaamse, overal. Mopperen is de tweede natuur geworden van iedereen die een mobiele telefoon bezit. Dat is bij ZCFC zo’n beetje iedereen van 12 jaar en ouder, behalve -oh ironie- de mopperploeg. Die zijn daar te oud voor.
De Oranje veteranenbubbel is stilaan uitgebreid met een tweede konijn en een vierde keeper. Met een team dat door leeftijd, ouderdomskwalen en longcovid altijd tegen de 30 spelers nodig heeft om er 11 op te kunnen stellen, geen overbodige luxe. Omdat we op kunstgras voetballen zoeken de konijnen hun gaten in de verdediging van de Surinaamse tegenstanders. Konijn 2 (Ger) vond het eerste gat, konijn 1 (Ernst), met een timmermansoog, het tweede.
Formeren is deduceren. Dat kunnen de wethouders van Schin op Geul je zelfs uitleggen. Als de uitslag geen overduidelijke coalitie oplevert, begin je altijd met het team dat je liever niet ziet. Binnen enkele weken kom je erachter dat er “onoverbrugbare” verschillen zijn en ga je door naar de volgende optie. Als er dan nog maar één optie overblijft, kan niemand die meer weigeren. Kaag maakte een beginnersfout door direct na de verkiezingen te sturen op de coalitie die ze het liefst ziet. Ze vergat daarbij dat de uitslag niet overduidelijk liet zien wat de wens van de kiezer was. Zowel op de linker als de rechterflank werd gewonnen en verloren. Een strategische misser.
Er is deze zomer bij de veteranen te weinig gewerkt aan de inhoud, maar des te meer aan de strategie, ook geholpen door de omstandigheden. Vorig jaar viel op dat het veteranenteam in de eerste helft de tegenstander onder de voet liep, maar in de tweede helft alleen maar bezig was met tegenhouden en tijdrekken. Je ziet dat de Oude zakken nu werken met Nieuwe wijn. De tweede helft tegen Real Sranang stond er met Ibi voor Konijn2, Martin voor Martin, Marcel voor Richard, Lex voor Roland en Erik voor Patrick nagenoeg net zo veel kwaliteit binnen als buiten de lijnen. De verbetering zit hem in de lucht in de longen. En dat maakte zaterdag het verschil tegen de Surinaamse groenhemden, die maar één wissel hadden. Waarom ze die wissel inzetten om de beste speler eruit te halen is en blijft een raadsel, maar dit terzijde. Het verdedigingsduo Lex&Jan mopperde er niet minder om.
De walk over die de tweede helft heet, stond bol met op- en aanmerkingen op de man in zwart. En zo voelde de arbiter zich meer en meer verworden tot de Johan Remkes van de voetbalvelden. Je doet het nooit goed. Het onvermogen van de spelers wordt afgewenteld op de arbiter, ook al heten ze Richard, Ate of Ben in plaats van Wopke, Mark of Gert-Jan. Ik snap wel dat de informateur af en toe een borrel nodig heeft. Toen Ibi na tien minuten de bevrijdende 3-1 binnenschoot was het pleit beslecht. De koppies van de Koninklijke gingen hangen en het ene excuus werd opgevolgd door het andere. Zo moest er halverwege de tweede helft een nieuwe bal komen want de wedstrijdbal was te hard (geen grap). Marcel maakte zijn eerste doelpunt ooit in Oranje, maar blesseerde zich bij het juichen. Konijn 1 prikte er nog twee in, waarna de een na de andere koninklijke geblesseerd afhaakte. Real Sranang was er klaar mee.
Als een koning Salomon besloot arbiter Remkes eerder af te fluiten. Hij had een borrel nodig. En een sjekkie. En dat kan gelukkig weer in de kantine. Aan de veteranen-stamtafel, met Van Dobben-bitterballen en friet van de Atsmadochters als bonus. Dat hebben ze dan weer niet in Den Haag.
Hoe dan ook: We kruipen langzaam naar het oude normaal. De veteranen staan aan kop, de derde helft is het hoogtepunt van de zaterdag en er is een kabinet met Rutte aan het hoofd. Oude wijn, met oude zakken. Het is lang niet wat we allemaal willen, maar je kan het ook zo zien. We hebben twee jaar als samenleving stilgestaan en zijn nu weer in beweging. En pas als je rijdt, kun je afslaan. Linksom of rechtsom. Dus laten we ophouden met mopperen en de schouders eronder zetten. De veteranen volgende week uit tegen medekoploper Zandvoort en het kabinet met een agenda die iedereen belangrijk vindt. Klimaat, woningbouw en het onder Nederlandse wetgeving plaatsen van Social mediabedrijven, om jullie gemopper in de toekomst te reduceren.
Robert van Tellingen
