De wereld gaat naar de kloten. Je zal het de komende week vaak horen. Dit weekend begint de klimaattop in Sharm el Sheik, Egypte. Zeespiegelstijging, ontbossing, alles gaat kapot. Als veteraan heb je meegemaakt dat er een wereld was, waarin vooruitgang onbegrensd was. Daarna leerden we dat de aarde grenzen stelt aan groei. Wij zijn de eerste generatie sinds de tweede wereldoorlog, die zijn kinderen moet vertellen dat The Sky niet meer The Limit is. Als je opgroeit in een wereld, waarvan je weet dat ie naar de knoppen gaat, leidt dat voor veel jonge mensen tot negatieve gedachten, depressie soms.

Glenn in ons nieuwe shirt, uiteraard met als sponsor Supprt Casper

De veteranen besloten afgelopen zaterdag dat er op het C-veld geen ruimte is voor negativisme. Op zaterdagmiddag vergeten de veteranen de ellende van eerder die week. Het begint in de kleedkamer met slechte grappen en eindigt in een derde helft, ook met slechte grappen. Gehuld in een splinternieuw “Support Casper”-tenue, beschikbaar gesteld door Marcel, betraden de veteranen het veld. De Meteoor thuis. Net als vorig jaar staan de Amsterdammers stijf onderaan, maar toen verloren we wel verrassend van ze. De Meteoor is een soort Go Ahead Eagles voor de veteranen. Een angstgegner. De Noordamsterdammers sussen je in slaap en slaan twee keer keihard toe. Dat is hun spel.

Groene sokken, om aandacht te vragen voor het klimaat

Eerst maar eens de klimaattop dan. IPCC meetings, die intussen een evenement zijn geworden. Zo’n top leidt intussen ook tot internationale spanningen. Afgesproken is dat arme landen hulp krijgen in de transistie, van rijke landen. Klinkt redelijk. Maar nog niet iedereen is over de brug gekomen. De top wordt gebruikt om elkaar verwijten te maken. Pakistan geeft het rijke westen de schuld van de grote overstromingen in eigen land en eist geld. Zeer dubieus. En niet alleen landen roeren zich. Ook klimaatactivisten. Geen schilderij is meer heilig. Ook de echte Slootweg, die in de bestuurskamer hangt is een potentieel kleefstuk.

Consternatie vooraf of de scheidsrechter op tijd kan zijn

Ger Konijn had zich zaterdagmiddag net losgerukt van het lokale standbeeld De Houtwerker. Hij stond naar verluid tussen 11 en 14 uur aan het begin van de Havenstraat met pritt stift vastgelijmd aan het Zaanse standbeeld om aandacht te vragen voor het klimaat, maar niemand wilde een social mediafilmpje maken. Hij besloot dan maar te fluiten voor de veteranen. Zeer verdienstelijk. Nog voordat het massaal opgekomen publiek zich had genesteld, had Glenn er al eentje in liggen. Nadat Lex Meijn een bilspier scheurde, volgden er diverse wissels. Sluitpost werd Vlagpost, Martin Maij in het centrum bij Jantje Jager. Erik Geerts vatte kou op de doellijn. De 2-0 was er een van buitengewone schoonheid. Met de hak wipte Glenn de bal over zijn tegenstander, vervolgens een dribbel en een geplaatst schot in de linkerbovenhoek.

Kamiel, vastgeplakt aan zijn bed

Er was veel optimisme in het veld. Glenn maakte een lolletje met zijn tegenstander. Het publiek, met de geblesseerden Ibi en Patrick en de verhinderde Martijn, had het naar zijn zin. Zelfs Kamiel, vastgeplakt met electroden, roerde zich. Dat de 2-0 snel zou leiden tot 3 en 4 en 5-0, daarvan was iedereen tijdens de thee overtuigd. Jan zal zijn glimmende hoofd tegen de tegenstander vastplakken, Roland kleeft tegen de snelle nummer 7, die permanent buitenspel staat. Alleen Ben kleeft niet, die is eerder een stofzuiger, een verdedigende variant van Willy vd Kerkhof.

Trouwe fanschare, waaronder de Lexie-ladies, aangevuld met de geblesseerde “Rainbow-lexie”

Dat optimisme is er niet echt bij Extention Rebellion. Deze club jongeren wil aandacht voor hun toekomst. Ik geef ze geen ongelijk. Maar meer dan dat zou ik willen kijken wat negatieve berichten doen met jonge mensen als zij. Je zag het al in coronatijd, waarin veel jongeren met zichzelf in de knoop raakten. Depressiviteit is een schaduwpandemie in wording, met name in westerse landen. Veel jongen mensen haken af, de kunst is om ze aan te laten haken.

Tijdens het spel vergeet je alles. Dat gebeurde ook de tweede helft van de wedstrijd tegen de Meteoor. Glenn kon eigenlijk niet blijven, maar was lekker bezig en pakte nog twintig minuten mee om in een kwartier een zuivere hattrick te maken. Ernst en Ahmed vervolmaakten de 7-0. Klimaatgoeroe Ate (Aatje) had zich toen al in de dugout vastgeplakt. Berry kwam voor hem in de plaats, nog steeds bewegelijk als een veulen.

De jonge keeper van De Meteoor gaat vergeefs gestrekt bij de schitterende doelpoging van Ahmed

Ik ben benieuwd welk kunstwerk in Zaanstad zich leent om tegenaan te plakken. Ik denk dat de Monet in het Zaans Museum een grote kans maakt, iets anders kan ik niet verzinnen. Misschien plak ik me zelf wel vast aan een schoorsteen van Olam, een van de grootste stikstofuitstoters van Nederland, die amoniak gebruikt om koekjes van Oreo donker te maken. Dan doe ik dat met Velpon.

Is het kunstwerk links van de AED is ook mogelijk Zaans kleefdoelwit?

Na weken van training volgde er een moment waar Memphis kort voor het WK nog steeds op moet wachten. De rentree van Robert. Niet als keeper, daarvoor was het te koud op de doellijn. Maar als de Melvin Platje van de veteranen. Pinchhitter. Het doel was niet een achterstand om te buigen, maar om de 10 te vervolmaken. En zo geschiedde, na twee keer voorbereidend werk van Ernst en een strafschop. Daarmee is de sluitpost van de veteranen toegetreden tot een select clubje van veterane hattrickmakers. De mooiste goal viel aan de andere kant. Vanaf dertig meter schoot een Meteoor in de kruising. Erik Geerts stond aan de grond vastgeplakt. Aandacht te vragen voor zijn eigen biotoop.

Melvin Platje maakt de 11-1

Alle gekheid op een stokje geplakt. Je moet nooit wachten op later, want later begint vandaag. Er zal dus ook door ons het nodige moeten gebeuren om de aarde leefbaar te houden. Maar laten we het doen in gemeenschappelijkheid en solidariteit. Met oog voor elkaar, jong en oud. En op zaterdag zijn Richard de Vos en Lex Segveld de BisonKit op het middenveld, kleeft de bal aan Besim en plakken de shirtjes van Marcel op onze ranke lijven. Het wordt tijd voor een nieuwe teamfoto, die we dan op de bar kunnen hangen, waar een klimaatactivist zich weer tegenaan kan plakken. Laten we dat doen zolang we bovenaan staan.

Kleefpost.