Nieuw Vennep wordt ook wel Vierkantstad genoemd. Op de achtergrond zie je waarom
Voorgrond: Arko’s fluwelen trap

Nieuw Vennep. Je ziet het weleens op de borden staan, maar 999 van de 1000 keer heb je geen reden om er binnen te rijden. Logisch. Er gebeurt niets. Alles is er recht en hoekig, de tuintjes keurig aangeharkt, het sportcomplex is er kil en steriel. Het zou zomaar De Lange Leegte kunnen heten. Niet gek dat de mensen er een andere moraal op na houden. Je moet wat in zo’n omgeving. Hartelijk aan de voorkant, maar wat er achter de voordeur afspeelt, dat blijft een raadsel. Het zou me niets verbazen als Jonathan Jacob M., alias seriedonor Jonathan in Nieuw Vennep is opgegroeid.

Milo sprint een jonkie eruit

Met een inclompleet team startten de veteranen de wedstrijd tegen VVC. Glenn moest afhaken vanwege het tijdstip en de verjaardag van zijn dochter (van harte!), Ed lag met griep op bed. De lijst met overige afwezigen door blessures is immens aan het worden. Berry, Lex de Beuker, Ate, Ibi, Besim, Martin T, en dan tel ik de permanent afwezigen nog niet eens mee.

Besim, Ate, daarachter Ibi (die de bestellingen van zijn supermarkt doorbelt)
Lexio de Beuker met regenboogband en -bier

VVC 45+2 was vorig jaar nog een 35+ team. Dat een fors aantal nog 45 moet worden, was direct van het begin te zien. De snelle spitsen en vleugelverdedigers overliepen de Oranjeveteranen, waarvan de gemiddelde leeftijd 50+ is. De 1-0 was een kwestie van tijd, de 2-0 ook. Maar nadat Robert en Ahmed wisselden en de verdediging zonder Lexie de Beuker, maar met Richard P. en Jan J. was bekomen van de schrik, trapten de veteranen uit een heel ander vaatje. Na sublieme passjes van Arko kon Milo doorstomen op links. Konijn, of was het toch Ahmed, reageerde alert en prikte de 1-3 binnen. Ben en Roland kregen meer grip op hun tegenstander. Konijn had het vizier op scherp, ondanks een drankavond: 2-3 ruststand.

Ahmed na de 1-3

Nieuw Vennep. Ik stel me voor dat achter elke voordeur van het rijtjeshuisparadijs een schimmig verhaal schuilt. De een heeft een Crystal Meth-lab, de ander is online oplichter. Puur uit verveling. Werkeloos zijn in Nieuw Vennep, het is een nachtmerrie. Verdwalen in de lange rechte straten evenzeer. Zoals de klok van je oma eeuwig kon tikken op een druilerige zondagmiddag, zo stel ik me het dagelijks leven voor in Vierkantstad Nieuw Vennep. Leeg en betekenisloos. In zo’n omgeving verbaast het me ook niets dat je op een dag besluit seriedonor te worden. Als Jonathan een Nieuw Vennepenaar is, dan snap ik dat. In Vierkantstad doe je écht álles om aan de verveling te ontkomen. Met zijn 500+ kinderen staat Jonathan op nummer 8 in de wereldwijde Vaderindex (scroll naar fathers). Genghis Kahn staat op 1 met meer dan 1000 kinderen.

De Lange Leegte in beeld
Op de voorgrond de uitstekend vlaggende Marcel, op de achtergrond om de tien meter een treurige wilg en rijen huizen tot ver achter de einder.

In de rust deed Sluitpost een poging tot een strategiebespreking, maar in alle eerlijkheid hadden we in het tweede deel van de eerste helft goed grip op de jonkies van Vierkantstad. Vooral doorgaan zo, was het devies. Even werd nog overwogen om Ahmed een linie te laten zakken, zodat Martin M en Arko beide centraal konden spelen, met Richard V op linkshalf, maar waarom zouden we anders spelen dan we deden?

Van Braams gezichtsuitdrukking spreekt boekdelen. Hij had de veel jongere Venneper in zijn zak 

Seriedonor Jonathan stond afgelopen week voor de rechter, omdat hij tegen ontvangers vermeend had gelogen over het aantal nakomelingen dat hij zou willen produceren. “Een stuk of 25” vertelde de Pinocchio telefonisch, terwijl zijn neus door de telefoon heen groeide. Of het waar is, geen idee. Het is natuurlijk het woord van de één, tegen dat van de ander. Maar met 500+ kinderen kun je half Nieuw Vennep vullen en dat is vragen om problemen. Jonathan Jacob M. ziet eruit als een artiest. Met zijn lange lokken wordt de term Messias complex ineens visueel. Met zijn leeftijd (41) zou hij geen modderfiguur slaan bij VVC 45+2 (klik hier voor zijn website, dit is verboden voor de spelersvrouwen)

Richard P. riskeert een penalty, maar heeft het er graag voor over

In de tweede helft kon je duidelijk zien dat de mogelijke buren van Jonathan de strategie hadden gewijzigd. VVC zakte in, ZCFC viel aan. De ene kans na de andere ontstond voor het Zaans Oranje. Alleen ze werden voortdurend afgevlagd wegens buitenspel, of er was een andere futiliteit, waarvoor de arbiter floot. Voor de wedstrijd mopperden de Vierkantstedelingen over oneerlijk arbitrair gedrag bij Parkstad, waar het team met 4-0 van verloor. Aan het begin van de tweede helft floot de VVCer niet anders dan de Parkstadscheids. Het moet gezegd.

De excellerende verdediger Ben B werkt de bal subtiel achter. Keeper Geerts was al geklopt

Uiteindelijk werden de snelle uitvallen de Oranjeleeuwen fataal. Doordat er veel ruimte ontstond op onze helft counterden Vierkantstedelingen er lustig op los. De doelpunten vielen net zo snel als Jonathan weer vader werd. Eén doelpunt mag niet onvermeld blijven. Een vrije trap in de klassieke winkelhaak. Die was evident goed. Ik stel me na die goal voor dat Jonathan ook een keertje echt vader is geworden.  Arko vuurde in het tweede deel van de tweede helft de ene raket na de ander af op de VVC keeper, maar ook dat bood geen soelaas.

ZCFC in de aanval in de treurnis van Nieuw Vennep, waar donkere wolken zich samenpakken

VVC had hoe dan ook wel gewonnen. Daarvoor was het verschil in snelheid en uithoudingsvermogen te groot. Maar doordat er bij een 3-2 stand dusdanig eenzijdig werd gefloten, gingen de Oranjehemden toch nog met een rotgevoel weg uit Nieuw Vennep. “Je gunt ze Parkstad”, werd er nog gelispeld na afloop. En dat snap ik. De keiharde house in het kleedkamercomplex en de koude douches na afloop zijn symbolisch voor het gevoel dat de Oranjeleeuwen hadden nadat de wedstrijd volkomen uit balans in 8-2 eindigde.

Uniek: Er werden in de tweede helft bijna net zo veel  schoten op het VVC-doel gelost als Jonathan kinderen heeft

“Van medekoplopers Zwanenburg en HBC verloren we met opgeheven hoofd. Van VVC met een rotgevoel”, aldus Marcel na afloop, terwijl hij een bittergarnituur en een emmer bier bestelde op het vierkante terras. Ik stel me voor dat je dat gevoel ook hebt als je erachter komt dat je een kind van Jonathan hebt. Of erger nog, dat je er eentje bent. Die kans is vrij groot in Nieuw Vennep.

Het terras in vierkantstad

Voor de agenda. We spelen nog vier wedstrijden, allemaal kansrijke potjes. Jammergenoeg spelen we op 20 mei de laatste wedstrijd UIT tegen IJmuiden. Het idee is opgevat om op 27 mei (pinksterweekend) of een week later op 3 juni het seizoen af te sluiten met een oefenpot thuis tegen Blauw Wit, gevolgd door een BBQ. Bij genoeg animo, een duidelijke voorkeur voor een datum en instemming van t bestuur nodigen we de Wormerveerders uit. We kunnen ook het seizoen op een andere manier afsluiten, maar dit is alvast een scherpe voorzet.

sluitpost

De bal verdween soms in The Dark Side van  Jonathanstad, aka Vierkantstad 

Gelukkig mogen er wel mensen komen 

Keeper Geerts viste vaker dan Jonathan ehhh. Nou ja, hij viste vaak.

Corner van de Oranjehemden. 

Beeldrijm: Ook op deze foto staan de bomen van vierkantste keurig op tien meter van elkaar verwijderd.