De vlag van Blauw Wit wappert alleen goed bij noorderwind

Het gebeurde in de 72^ste minuut van de topper Blauw Wit-ZCFC. Spits Milo Smis wordt evident neergehaald. De fluit van de scheidsrechter gaat richting mond, maar meteen beweegt hij hem er weer vanaf. In een seconde strijden clubmens-teamgenoot en onafhankelijk arbiter met elkaar. De fluit gaat weer richting mond, maar raakt de lippen niet. Een strafschop zou zijn Blauw Wit mogelijk op een onoverbrugbare achterstand zetten, niet fluiten zou betekenen dat een beladen wedstrijd uit de hand zou lopen. Het dilemma van een clubscheidsrechter in een derby van gelijkgestemden. Intussen schreeuwt de gehele bank van ZCFC moord en brand. Gerechtigheid wint altijd, op velden waarin dezelfde waarden gelden.

Spoiler: Het was echt een sportieve wedstrijd op het scherp van de snede

Blauw Wit-ZCFC, de absolute kraker in de eerste klasse. Het zou bijna veertig jaar geleden ook een affiche geweest kunnen zijn. Jaap Meijer en Nanne Rientsema waren veelbelovende aspirant-eerste spelers van het Zaans Oranje met Andries May nog op doel en Richard Flens in de spits. De Wormerveerders schermden destijds met namen als Mantel, Broekema, Bakker en Wakker. Oudgedienden roemden de Zaanse derby van het zaterdagvoetbal. Wedstrijden op het scherp van de snede, met liters bloed aan de paal en een historisch grote schare fans aan de zijlijn. Dat waren nog eens tijden. Lex Segveld heeft die derby’s meegemaakt, maar ook Milo Smis, Jantje Jager en Ate Atsma. De rest van ons team was te jong of te slecht, zoals uw sluitpost in beide gevallen.

Op de Facebookpagina Oude Zaanse Voetbalclubs zie je tal van dit soort derby-foto’s

Die tijden herleefden voor veel veteranen afgelopen zaterdag op het A-veld van Blauw Wit. De mopperploeg van ZCFC had vrijdag extra bitterballen gebakken. Blauw Wit Aanvoerder Frankfort gaf de avond ervoor een motivatiefeest. Hij had de messen vooraf geslepen door filmpjes in de groepsapp te zetten. Niet alleen de spelers van Blauw Wit, ook de scheidsrechter kwam tot op het bot gemotiveerd het veld op. Een oude Argentijnse truc (die spelen overigens ook in Blauw en Wit en wij in Oranje). Op vrijdagavond was het spel van zaterdagmiddag al op de wagen.

Stermiddenvelder Tucci

Veerkracht ZCFC
Met nagenoeg de beste opstelling startten de veteranen op het A-veld van Blauw Wit. Van de aangekondigde massale fanschare was alleen Martin Tucci over. Onze stermiddenvelder wordt nu al ruim een jaar door LongCovid gemist, maar kon vanaf de zijlijn een goede analyse geven van het spel. Hij zag dat de thuisclub vrij snel op een 1-0 voorsprong kwam. Onze oud-international Glenn Helder schrok er niet van. Hij wilde wat rustiger beginnen en juist dat bracht de Wormerveerders op het verkeerde been. De ene keer slalomde hij langs de gehele verdediging, een andere keer zette hij Milo, Berry en Besim in stelling. Die onbedoelde verwarring werkte goed. 1-1 door een eigen goal na een snoeiharde assist van Glenn.

Blauwhelm Helder had het op de heupen

De scheidsrechter was, zoals we zo vaak meemaken, onderdeel van het Blauw Wit-team. Het leidt tot dilemma’s die ons niet onbekend zijn. Ron Way, uw Sluitpost, Ger Konijn. Ze hebben allen een fluit en een set kaarten in hun tas. Liever fluiten ze niet, maar soms moet het. Ze willen in dat geval wel in het voordeel van het eigen team fluiten, maar hun geweten zit ze net zo vaak in de weg. Het is een positieve handicap waar veel zaterdagclubs mee te maken hebben, zo ook Blauw Wit. Nadat twee dubieuze overtredingen werden geconstateerd op de rand van onze 16 en een vlagsignaal van Herman na een goal werd genegeerd, hadden de Oranje oudgedienden genoeg van de arbiter en besloten van het veld te lopen. Het was Helder, die de boel bij elkaar en op het veld hield. Hij was een van de weinigen, die geen geschiedenis met Blauw Wit heeft en kent daardoor een hogere tolerantiegrens. Een blauwhelm had hem zaterdag niet misstaan. “We laten onze voeten spreken”.

De spelers van ZCFC lieten zich overhalen 

Noblesse Oblige. Ook als je in Arsenal hebt gespeeld, voor Oranje bent uitgekomen en vaste waarde bent bij de oud-internationals. Glenn zette een tandje bij, slalomde langs twee verdedigers en schoot hard binnen: 2-2. De 2-3 was een zeer fraaie combinatie die eindigde bij de standvastige Berry van Gelder. Berry was als jongeling niet goed genoeg voor de selectie, maar heeft in de loop der jaren zo weinig ingeleverd op gebied van snelheid en techniek, dat hij iedereen inhaalt door constant te blijven. Hij is met recht de Tom Brady van de Oranjeveteranen, of de Geir Karlstad zonder schaatsen, Buffon zonder keeperhandschoenen.

Wisselspelers lopen warm
In de rust was elk Oranjehemd ervan overtuigd dat de derby van het Zaterdagmiddagvoetbal in het voordeel van de Zaandammers zou worden beslecht. Lex M. en Ben B. hadden de belangrijkste aanvallers in hun zak. Marcel, Herman en Robert zouden er twintig minuten voor tijd in mogen komen voor Lex S, Martin M. en Glenn. Ahmed kwam voor Berry.

De mopperploeg van Blauw Wit neemt eerst een Jenever en trekt daarna de lijnen

Het terrein van Blauw Wit bestaat uit drie grasvelden. Daarmee zij de Wormerveerders uniek in de verre omgeving, waar kunstgras de norm is. Het A-veld is op sommige plekken breder dan elders (foto), maar het is deze charme die de club eigen maakt. Ook de Wormerveerse zaterdagclub kent een verleden van fusiedreigementen, maar is intussen gezond genoeg om op eigen benen te staan. Ooit is er gesproken over een fusie tussen de blauwwitters en de oranjezwarters, maar dat ketste onder meer af op locatie en shirtkleur. Intussen is iedereen ervan overtuigd dat we in dezelfde soort vijver vissen, maar wel op een andere plek. Met gezamenlijke evenementen zouden beide clubs elkaar kunnen versterken. Met toernooien, clinics, oefenpotten. Het is de moeite waard om eens over na te denken.

De 3-4 van Helder was te snel voor de fotograaf van dienst

Van die vreedzame co-existentie, zoals hierboven omschreven, was geen sprake op het veld.  Blauw Wit kwam furieus uit de kleedkamer en vuurde de ene na de andere kanonskogel af op onze voortreffelijke keeper Patrick. Die hield lange tijd zijn doel schoon tot de 3-3 in minuut 60 een feit was. Het was weer Helder die zijn voeten liet spreken. Met een hakbal poortte hij een verdediger, slalomde langs twee andere verdedigers en punterde de bal langs de eveneens voortreffelijke Wormerveerder sluitpost Mark Band. 3-4. Nadat Milo Smis onderuit werd gehaald, moest de Oranje reservebank de arbiter ervan overtuigen dat dit toch echt een penalty was. De 3-5 was een feit.

Zo ziet onberispelijk eruit

De reservespelers liepen zich al warm toen Oranje voorzitter Van Braam in de 75ste minuut met twee benen vooruitgestoken de bal speelde en de tegenstander meenam. Je kan er in uitzonderlijke gevallen geel voor krijgen en dat gebeurde. “Als raadslid speelde ik altijd zo”, riep de Zaanse Socialist de arbiter nog na. Tegen 10 man vonden de Blauwwitters wel het doel. Een buitenspelgoal werd op het laatste moment afgekeurd, een kopgoal ging er wel rechtmatig in en een overtreding leidde tot een strafschop. Uit een reflex schoot een Blauwwitter na het fluitsignaal de bal nog maar in het doel en tot ieders verbazing werd ie goedgekeurd. 5-5.

ESPN begint later door Derby
De stoppen waren doorgebrand bij het Zaans Oranje binnen en buiten het veld, mede door de adrenaline, die bij een derby hoort. Ook bij vredestichter Helder, die keer op keer werd afgevlagd wegens buitenspel, zelfs als ie van eigen helft startte. De Oranjestrategie ging in de kast. Geen Weghorst-achtige entree van de wisselspelers, maar een smoes tegen de oud-international. Die moest uiterlijk om 16.00 in de auto zitten en zou een seintje krijgen als het zo ver was. Het seintje kwam er niet, maar gerechtigheid wel. In de laatste seconde. Helder slalomde dit keer naar de achterlijn en zette Milo voor een niet te missen kans. De 5-6 voelde als een mooie revanche voor de voorafgaande 15 minuten, die door de Oranjehemden als onrechtvaardig werden beschouwd.

Zes maal vissen, het gebeurt de voortreffelijke Blauw-Witkeeper Band niet vaak

Een klassieke Zaanse derby, 11 doelpunten en volop emoties. De neutrale toeschouwer zou de grote winnaar zijn, maar die was er niet. De Blauw Witscheidsrechter, Ron Way, Ger Konijn en uw sluitpost weten: In een derby doe je het als scheidsrechter nooit goed. De spanning is in het veld, het vergrootglas staat op de arbiter. Als je kijkt naar de veldverhouding en de sportiviteit van de spelers onderling, dan had een gelijkspel niet misstaan. Blauw Wit met sterspeler Soufi, ZCFC met oud-international Helder. Zoals aanvoerder Olof Frankfort het verwoordde bij de fenomenale 3-4 van Helder: “Ik baal natuurlijk dat ie scoort, maar ik kan er ook wel weer van genieten”. Het is een reactie die past bij echte Zaterdagmiddagveteranen.

Feestbeest Frankfort geeft naar verluid op de avond voor de retourwedstrijd weer een fuif

Sluitpost