Beste vrienden, teamgenoten, ZCFC’ers,
Maandag 3 juni ben ik met A.A. te A. [mijn Soigneur voor deze week] om 05:00 vertrokken naar Bourg d’Oisans om deel te nemen aan de Alpe duZes. Daar kwamen wij ongeveer om 17:30 bij ons appartement aan.
Snel inchecken en dan met de auto naar boven, richting de top van de Alpe d’Huez, waar wij ons diner konden nuttigen, deze 1e klim viel reuze mee…. met de autoJ.
Dinsdag 4 juni met de fiets naar boven geweest om het parcours te verkennen. Ate is ook een stuk meegefietst, maar besloot halverwege terug te gaan, omdat de deur van het appartement niet afgesloten was en vond dat geen prettig idee.
Dinsdagavond was er een BBQ georganiseerd in het dorp door de burgermeester van Bourg d’Soins voor een kleine 2000 personen, wat prima geregeld was, mede door het mooie weer en muziek van Maarten Peeters [wie kent Maarten niet].
Woensdag 5 juni nogmaals de berg beklommen om te kijken hoe het met de conditie zat. Ate heeft toen boven de 2000 m gewandeld in de sneeuw, wat ook bijzonder is in juni.
Donderdag 6 juni, de dag van het echte werk, om 05:15 vertrokken met de fiets vanaf het appartement. Om 05:30 door de start gereden, was nog wel wat fris om dit tijdstip maar je warmt snel genoeg op. De eerste 3 bochten waren boven de 10%, dus behoorlijk zwaar en daarna was het ook iets beter te doen, maar zeker nog niet sneller dan 8 a 9 km p/u.
Bij bocht 7 [ wat de Nederlandse bocht wordt genoemd] gestopt, waar de meeste kaarsen staan om rustig wat te eten en drinken. Na 10 minuten weer op de fiets richting de top, het werd steeds kouder. Hoe hoger je klimt, hoe kouder en door de wolken vochtiger het wordt. Eenmaal boven even op adem komen en weer wat eten en drinken. Dat moest ik allemaal zelf regelen, want Ate zou dat allemaal voor mij halen, maar hij vond het te vroeg. Hij wilde eerst rustig uitslapen en ontbijten, want het was ook een beetje vakantieK.
Na 20 minuten pauze weer naar beneden, stuk karton onder mijn shirt en gaan, benen stil houden en alleen maar remmen 45/50 km p/u [harder mag ook niet] is hard genoeg, maar na de 3e bocht van boven werd het zo koud dat ik even moest stoppen om door te warmen met koffie, had geen handschoenen aan, eenmaal beetje doorgewarmd naar beneden gereden naar de start waar je kon doorwarmen in de tent en een deken om je schouders kreeg, om vervolgens om 09:00 aan de 2e klim te beginnen.
Temperatuur was toen al wat aangenamer, waardoor de omgeving ook beter zichtbaar was. Om 11:00 was ik boven, alwaar Ate [inmiddels ook gearriveerd] pasta en drinken voor mij ging halen en schone kleding mee had, [kleding lag in de auto maar mocht niet naar boven, wel mogelijk tot een dorpje en dan verder met kabelbaan waardoor Ate ook een beetje beweging hadJ] was wel nodig om een droog shirt aan te trekken, beenwarmers konden inmiddels ook uit.
Om 11:45 weer naar beneden om vervolgens om 13:00 aan de volgende klim te beginnen. Toen 2x gestopt voor korte pauze en om 15:10 boven, zelfde ritueel en weer afdalen om vervolgens om 16:45 aan de laatste [4e] klim te beginnen, waar deze laatste klim echt afzien was. Uiteindelijk om 19:00 boven, bord nasi gegeten en om 19:45 naar beneden richting het appartement, waar ik om 20:30 binnenstapte.
Mijn soigneur, die ik overigens zeer dankbaar ben voor de mentale/fysieke steun, had toen nog een verrassing om de 4 beklimmingen te vieren door mij een Triple voor mijn neus te zetten, die heb ik toch maar afgeslagenJ.
Het bijzondere en eigenlijk ook mooie is, dat tijdens het fietsen je in gesprek raakt met andere fietsers of tijdens een pauze met vrijwilligers, en je je verhaal deelt met ieder zijn eigen emotie, grote saamhorigheid en geen wanklank gehoord, dat heeft mij een goed gevoel gegeven.
Tot slot wil ik iedereen bedanken die mij gesteund heeft d.m.v. donatie, gewoon even succes wensen of op wat voor manier dan ook, SUPER BEDANKT en mooie zomer voor iedereen.
Groet,
Lex
