Zou bladerend door de historie kom je af en toe nog wat bijzondere dingen tegen. Zeker in deze periode rondom herdenken en het het vieren van bevrijdingsdag, iets om even te delen. Uit den Ouden doos:

In het eerste jaar van de oprichting (1931) werd er al met vier teams meegedaan aan de zaterdagmiddagcompetitie voor bedrijfselftallen. De club kon dus een succes genoemd worden. De volgende jaren groeide de vereniging verder en gebeurde er geen noemenswaardige dingen. Toen begonnen de oorlogsjaren.

Stap voor stap ontregelt de Duitse bezetter de samenleving door middel van misdaad en terreur. Toch werd in de oorlogsjaren nog gevoetbald, maar het ging niet goed. Het eerste staat onderaan en het tweede moet worden teruggetrokken wegens bedanken van leden. Gezien de slechte vooruitzichten werd het veld van VVZ in de Oostzijde per wedstrijd gehuurd. Het spelen van de uitwedstrijden werd steeds moeilijker door de reisproblemen. Hier werd op verschillende wijze mee omgegaan. Zelfs in 1944 als de oorlog voor het land rampzalige vormen heeft aangenomen wist ZCFC nog een toernooi te organiseren. Met waardevolle prijzen zoals pakjes sigaretten en pakken havermout. ZCFC wist dit toernooi in een spannende eindsprint te winnen. Verder werd er dat seizoen niet meer gevoetbald.

Mei 1945. Nederland is bevrijd en ZCFC maakt de balans op. 36 leden, 3 oude ballen, 2 nieuwe ballen, 1 pomp en 1 priem. Dit is alles wat er van de vereniging over was. Toch werd er niet bij de pakken neer gezeten. Op 4 juni werd er een vergadering gehouden en werden de handen in een geslagen. Alles was schaars en op de bon in die tijd. ZCFC kreeg van de KNVB een zegel voor de aanschaf van een bal. Gevoetbald werd er ook weer. Van 1945 tot en met 1947 werden de clubs zoveel mogelijk dicht bij huis ingedeeld om de reiskosten te beperken.

Uit het stadsarchief (1940?): v.v. Z.C.F.C. tegen L.S.V. uitslag 1-1 kampioenstitel afd. 1